De Nederlandse politici weten niet hoe ze over elkaar moeten buitelen om te roepen dat alles wat er de laatste tijd in ons "multiculturele" land gebeurt slechts "incidenten" van "enkelingen" zijn. Feit blijft wel, dat de incidenten zich in rap tempo opvolgen.
Net als de buschauffeurs weer hun rondjes durven draaien in Gouda, is er wel een "incident" in Gorinchem, waar nu de brandweer niet meer durft uit te rukken. En hebben we net dat weten te vergeten als goed politiek correct burger dan is er wel het "incident" met twee lesbiennes, die zich niet staande kunnen houden in de Utrechtse wijk Zuilen. Gut, dat doet me ergens aan denken. Joden in de Amsterdamse Diamantbuurt?
Uiteraard is zelfs de multiculti kliek in Nederland weer geschokt, dit keer in de vorm van PvdA (Het zijn ook altijd dezelfden) burgemeester Aleid Wolfsen. Hij is geschokt. Uiteraard kennen we dat uit de laatste politieke beschouwingen. Gut, wat waren ze geschokt, vrijwel alle PvdA ministers op een rij. En nog beter, ze waren apetrots dat ze "de problemen durfden te benoemen".
Maar wat hebben wij burgers daaraan? Helemaal niets! Uiteraard zullen er weer wat subsidiepotten worden opengetrokken om "rapgroepjes mogelijk te maken" en "meer voorlichting op scholen" te geven, maar het effect zal mijns inziens op zijn hoogst "beperkt" zijn.
Feit blijft, dat dergelijkse "straatschoffies" of "straatterroristen" zo u wilt, gewoon hun gang kunnen blijven gaan. Want "problemen benoemd", dus "opgelost". Toch is dit de kiem voor een nog veel ergere ontwikkeling, namelijk dat gewone burgers de ideologische onmacht van hun politici niet meer pikken en zelf maatregelen treffen. Op dat moment komen we in een geweldsspiraal, die niet meer zo eenvoudig te keren zal zijn.
Feit is, dat met de huidige criminaliteitscijfers het gerechtelijke apparaat vijfmaal zoveel mankracht nodig heeft om deze de baas te kunnen. Dat een gevangene per dag meer kost dan een verpleeghuispatient. Dat de straatschoffies het helemaal niet erg vinden om met geloofsgenoten een paar weken in de bajes te pingpongen, alvorens hun activiteiten als vanouds weer voort te zetten. En intussen feliciteren de politici zich, dat ze de "problemen durven te benoemen".
Intussen heeft Thomas von der Dunk een heilige oorlog afgeroepen over "Geen Stijl". Nu mag het bekend zijn, dat ik niet kritiekloos tegenover "Geen Stijl" sta, maar zijn leveren wel de informatie, die mij het mogelijk heeft gemaakt om dit artikel te schrijven. Zij benoemen, wat anderen proberen te verbloemen. Crisis, what crisis?
Mannen worden traditioneel afgerekend op hun daden. OK dames, wat is er mis met traditie? We zien onze internationaal in de prijzen gevallen burgemeester Cohen theedrinken met wat allochtoon volk, in de hoop het tij te keren. Wat heeft dat defacto opgeleverd? Zijn het aantal incidenten teruggelopen? Kunnen lesbiennes gewoon hun leven leven en laten we het dan nog niet hebben over winkelend publiek, journalisten, brandweer- en ambulancepersoneel? Nee. Welke lessen kunnen we daaruit trekken? Dat rapgroepjes en voorlichting op school voor dit soort rapaille niet de aangewezen maatregelen zijn.
Ik weet dat het cru klinkt, maar misschien als de eerste Marokkaanse teenagers, hun Red Bull verslaving onderdrukkend, kreperen tussen geiten wordt het de achterblijvers duidelijk, dat we het menen. Ook ik heb langzamerhand geen alternatieven meer. En dat is een trieste constatering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten