vrijdag 11 juni 2010

There's got to be a morning after

Den Haag is in shock, zo heet het. In totale verbijstering vraagt men zich af hoe dit heeft kunnen gebeuren. Het grappige is, dat dit proces al jaren in gang is, men zich de ogen ervoor heeft gesloten en nu met de consequenties van dit beleid geconfronteerd wordt.

Den Haag leeft in zijn eigen wereldje. Een wereldje vol ideologie en illusies. De consequenties van het beleid worden uitgemeten aan cijfertjes op een spreadsheet, de bijval of hoongelach in een zaaltje van 150 man en de krantenkoppen op de koffietafel.

Maar dat is niet de echte wereld. De echte wereld is waar u en ik leven. Voor ideologie is weinig plaats. We moeten van A naar B, geld verdienen en de huur of hypotheek betalen. Een van de meest duidelijke voorbeelden van hoe ideologie de plank misslaat is de vliegtax. Nederlanders weken massaal naar het buitenland uit en Schiphol is de klap nog steeds niet teboven. Kiezers zijn volwassen mensen, die niet betutteld willen worden door de wijze mannen in Den Haag met hun domme regeltjes. Wie betuttelt mag weg.

Het issue van de multiculturele samenleving is ook zo'n ding wat de Haagse elite jarenlang genegeerd heeft. Tot Fortuyn kwam met een baanbrekende partij met al even revolutionaire standpunten. Let wel, Fortuyn was zeker niet dom en het simpelweg wegzetten als "relnicht" deed hem geen recht. Fortuyn wist heel veel over organisatie en had veel voor elkaar kunnen krijgen.

Maar dat botste in Den Haag op twee punten. Ten eerste de ideologische. De oorzaken, die Fortuyn aangaf, waren in tegenspraak met de ideologische dogma's van de linkse regenten. Ze reageerden als een stel islamgeleerden, die vonden dat dit niet waar mocht zijn - zonder ook maar een moment naar de argumenten te luisteren. Ten tweede de verslaving aan het pluche. Fortuyn bracht hun positie in gevaar. Dus moest hij dood.

Het was een bijzonder slim plan. Zonder voorman implodeerde de partij. Drie maanden later was de droom voorbij, de LPF tot een splinter gereduceerd en dat was dat. Men zei "dat men van Fortuyn had geleerd", maar het tegendeel was waar. Cohen ging rustig door met kut-Marokkaantjes op vakantie naar allerlei exotische oorden sturen en het drinken van kopjes thee in de moskee, Vogelaar bestudeerde "1984" van George Orwell nog een keer en vond de passende termen "prachtwijken" en "krachtjongeren" uit en men had de illusie dat men de boel "bij elkaar hield".

Het tegendeel was waar. De tweedeling in de samenleving nam toe. De breuk kwam gewoon ergens anders te liggen, namelijk bij het oude electoraat van de LPF. Was men nou echt zo naief dat men dacht dat die mensen gewoon op zouden lossen? Was men nou echt zo naief om te denken dat de genomen maatregelen de ondervonden problemen op zouden lossen? Nee, de breuk was gewoon onzichtbaar, maar daarmee niet minder reeel.

Nee, er werden geen Marokkanen afgetuigd. Nee, er gingen geen moskeeen in rook op. Nee, er werden geen aanslagen gepleegd op imams. Daarvoor is het electoraat van de LPF gewoon te fatsoenlijk. Consequentie: Geert zag het gat en sprong erin. Nou is Geert niet zo slim als Fortuyn, maar wel een beter politicus. Hij leerde van Fortuyn en (jawel!) Clinton. Clinton paarde heel linkse maatregelen met een heel rechts veiligheidsbeleid. "Three strikes and you're out" is van hem. Dat zie je ook in het programma van de PVV terug.

In de tussentijd deed de PvdA waar het goed in is, namelijk mensen in een hoek zetten. De eerlijkheid gebiedt echter om toe te geven, dat de linkse kerk daar niet het alleenrecht op heeft. Tineke Lodders van het CDA deed hetzelfde in 2006 bij tijdens een interview op de verkiezingavond. "Walgelijk" en "onbegrijpelijk" vond ze het dat de PVV 9 zetels had gekregen. Ja hoor, niet luisteren. Gevolg: vier jaar later is CDA gehalveerd, vierde partij van het land en kleiner dan de PVV. Gefeliciteerd!

Dat vond het politieke establishment dus wat er met het PVV electoraat moest gebeuren: negeren, democratie inperken (Guusje Nadorst), stemrecht afnemen (Maarten van Rossem) en op gezette tijden riep men Godwin's law weer eens over zich af door te verwijzen naar (jawel) Anne Frank. Met succes. Niemand durfde toe te geven, dat men PVV stemde. Wat niet mag, gaat ondergronds. Gevolgen is dat er "ineens" 24 zetels uit de hoge hoed komen.

Cohen vindt het altijd prachtig als er iets te kiezen is, wel Job, ik heb goed nieuws voor je: er valt iets te kiezen. Of je neemt je eigen bevolking eens een keer serieus en schopt je theepartners eens een keer voor hun kloten of je gaat door op de ingeslagen weg en ziet je ergste droom waar worden, namelijk de definitieve splitsing van de samenleving.

Ik snap ook niet waar het probleem ligt. Iemand, die aangeeft dat "mensen zo over het kookpunt heen gaan", dat ze "automatisch en excuseerbaar geweld gaan gebruiken" predikt op verdekte manier geweld en moet aangepakt worden en niet een televisieshow krijgen. Iemand, die vindt dat vrouwen onderdrukt mogen worden is een gevaar voor de emancipatie en moet op de waarden en normen van de Nederlandse samenwerking gewezen worden. Iemand, die krimineel is moet in de bak. Een sobere bak, zes op een zaal, zoals in de rest van de beschaafde wereld - en niet op een prive hotelkamer met breedbeeld TV en snelle internetverbinding. Iemand, die voor draaideur krimineel speelt moet levenslang de bak in. Simpel. Wie een dubbel paspoort heeft houdt er altijd nog een over als je het afneemt, geen probleem. Mensen gaan niet "per ongeluk drie keer de fout in". Dat riekt naar opzet. Cause and Consequence.

Het grappige is, dat al deze maatregelen goed aangepaste en gematigde moslims volledig buiten schot laten. Alleen het "hele kleine groepje" probleemgevallen heeft hier last van. De rest niet. Moslims tevreden, PVV stemmers tevreden, probleem opgelost. Dat is progressie. De rest is achteruitgang. Begrijp het nou eens een keer Job, zachte heelmeesters maken stinkende wonden.